Norma Miedema biedt een huis voor zieke en verwaarloosde dieren op haar boerderij in Ferwert. Koeien, kippen, paarden, honden, katten, varkens en vogels; elk dier is welkom in Norma's universum. Daarnaast biedt ze hulp aan mensen met psychische problemen, die steun vinden in het contact met haar dieren. Norma is regelmatig in de media te zien en vorig jaar verscheen haar eerste boek Norma's universum, waarin ze vertelt over haar bijzondere wereld.
'Ik zat in Griekenland bij een jongen achter op de motor en mijn jas kwam in het achterwiel waardoor we een ongeluk kregen. Ik brak mijn nek en was toen zes weken volledig verlamd. Daarna heb ik tweeėnhalfjaar met een nekkraag om moeten lopen. Het scheelde niet veel of ik had me nooit meer kunnen bewegen. lk heb er veel verdriet van gehad dat ik niet meer kon dansen maar dacht tegelijkertijd: waar klaag ik eigenlijk over? ln het ziekenhuis lag ik met een meisje op de kamer die dood ging. Dąt is pas echt vreselijk.
Na mijn revalidatie in Nederland hebben Moniek en ik in Griekenland nog een paar jaar opgetreden als zangduo. Toen we drie jaar na mijn ongeluk definitief terugkeerden naar Nederland namen we ook ons paard, een paar verwaarloosde honden en katten en een ooievaar met een gebroken vleugel mee. Eenmaal in Nederland kocht ik al snel mijn boerderijtje in Ferwert, een bouwval dat niemand wilde hebben. Voor mij was het ideaal want met die ruimte kon ik nog meer dieren opvangen. Ik had als kind al een grote fascinatie voor dieren. Mijn zus en ik namen altijd dieren in nood mee naar huis. Katten en eenden maar ook slakken. Geen enkel ras werd gediscrimineerd!
Helaas zijn niet alle dieren die bij mij terecht komen meer te redden en om ze te zien doodgaan is voor mij heel zwaar. Dan heb ik me net gehecht aan zo'n beestje en dan moet ik weer afscheid nemen. lk kan mezelf daar niet tegen beschermen want ik weet dat ik dat toch weer voor de kiezen krijg. Het is een grote misvatting als mensen zeggen: "Als er bij jou een hond doodgaat is het niet erg, jij hebt nog zoveel andere dieren." Als mijn hond doodgaat is het verdriet net zo groot als bij iemand anders. Het verschil is alleen dat ik er dan nog steeds dertien andere heb dus ik móet wel door.
Ik stel mezelf ondergeschikt aan mijn doelen maar ik merk steeds meer dat bepaalde basisvoorzieningen zoals een warm en veilig onderkomen wel nodig zijn. Mijn droom is dat ik snel naar een nieuwe locatie kan verhuizen waar het groter en makkelijker is, zowel voor mij als voor de dieren. Dat mijn universum een welkomstoord is voor mensen en dieren die mij nodig hebben, en dat ik die hulp gratis kan aanbieden.
'Als er bij mij een hond doodgaat is dat net zo erg als voor een ander' |
Moniek en ik doen nu beide ons eigen ding en we doen het ook best goed. We zien elkaar niet veel maar als we bij elkaar zijn hebben we ontzettend veel lol, we hebben dezelfde humor. En we hebben een hele diepe en spirituele band met elkaar. Of we nou bij elkaar zijn of niet, we zijn altijd met elkaar verbonden.'
TEKST: MARIJE WOLTJER
FOTO'S: ERIKJAN KOOPMANS
