Sint Annaparochie, 14 februari 2014

Konvooi voor ‘sneeuwbaby’ Marjon

Een militair konvooi houdt halt bij de woning van de familie Witteveen in Sint Annaparochie.Dehoogzwangere vrouwdes huizes wordt op een brancard opgehaald. FOTO VLIEGBASIS LEEUWARDENOngetwijfeld komt het zaterdag op haar 35ste verjaardagweer ter sprake: de ‘horrorwinter’ van 1979, waarin de nog ongeboren Marjon Witte-veen zo’n wonderlijke reis maakte.

WIEBEREN ELVERDINK


Het is de vroege ochtend van donderdag 15 februari 1979. Een ongenadige sneeuwjacht teistert Friesland, maar in huize Witteveen in Sint Annaparochie hebben ze andere dingen aan hun hoofd.

De weeën zijn begonnen. Hoe krijgt de natuur het voor elkaar; uitgerekend op deze barre dag dient de eerstgeborene van Jan en SippieWitteveen zich aan.

De man des huizes belt de huisarts. "Mar troch de snie koe dokter it hűs net út", blikt Jan Witteveen 35 jaar later terug. "Ik sei: ik helje jowol op mei de trekker."

Niet veel later blijkt dat een bevalling thuis er niet in zit. Een keizersnede is noodzakelijk. Maar daarmee doemt een nieuw probleem op.

Want hoe komt de hoogzwangere Bildtse in vredesnaam naar het Diakonessenhuis in Leeuwarden? De heftigste sneeuwstorm van de twintigste eeuwheeft de route volkomen onbegaanbaar gemaakt.

De huisarts belt de Leeuwarder vliegbasis. Of ze een helikopter kunnen sturen. "Mar dy mochten de loft net yn", vertelt Witteveen. Niettemin belt de basis een kwartiertje later terug: ze komen toch.

Alleen niet met een helikopter. Het duurt een paar uur, maar dan houdt ineens een groot militair konvooi halt voor de deur van de Witteveens. "Twa fan dy dikke snieblazers. In grutte kraan. In ambulânse: sa’n âlderwetske Mercedes. En in wein mei fyftich militęren, allegear mei in skeppe."

Dan begint de bizarre tocht naar het ziekenhuis. Normaal gesproken een ritje van zo’n twintig minuten, maar nuneemt de trip vande ploeterende legerstoet door het poollandschap vol sneeuwduinen zowat twee uur in beslag.

Stressvol? "Ik fűn it in belevenis", vertelt Witteveen. "It wie ferskriklik heftich, mar ik wie jong en in man fan it aventoer. Ik seach it júst roaskleurich yn."

En dat optimisme blijkt terecht. Een halfuur na aankomst in Leeuwarden, rond de klok van vier, ligt een kerngezonde dochter in zijn armen: Marjon. Met dank aan de vliegbasis, waarmee de familie nog jarenlang warme banden houdt.

Marjon Witteveen in 2014, met echtgenoot Douwe en dochter Else in hun woonplaats Cambridge.

Zaterdag is dit precies 35 jaar geleden. Maar in familie- en dorpskringen ligt het nog altijd vers in het geheugen, weet Marjon zelf. "Wyldfrjemden dy’t samar tsjin my sizze: o, do bist de ‘sneeuwbaby’."

De zuigeling van toen woont nu in Cambridge, Engeland, waar ze in een nabijgelegen ziekenhuis als logopediste werkt. "Ik ha der fansels gjin herinneringen oan. Foar my is it allinnich in ferhaal. Mar wol in hiel moai ferhaal."

Bron: Leeuwarder Courant