Frijdeg, bij Meet me at the Lighthouse op Skiermonnikoog, bin ik skriver Nyk de Vries („ik sis net graach dichter, dêr kinne jo yn de Wâlden net mei oankomme”) wel tien keer teugen ‘t liif lopen.

Gerard de Jong

Fia allerhande dwarsferbanden en deelde kinnissen komme wij de leste jaren wel ‘s op nanders pâd. En hij had onthouwen hoe’t fier jaar leden, in de kroeg op Ouwe-Syl, myn maat Hendrik skalen bitterballen anslepen bleef as ‘n beginnend skriver bijfoeglike naamwoorden. Dat skept ‘n bând.

Nou hewwe je al gau ‘n bând. Soa kon ik op Skier Anita Terpstra fertelle dat ‘t deur hur skreven Fryske Boekewike-geskink Hiltje yn Pella an mij appeleert omdat ôns mim Hiltje hytte.

‘t Deen bliken dat Anita’s man ok Gerard de Jong hyt (Gerard Johan de Jong sels, wat mij akútte kognitive dissonânsy oplevert, want myn broer hyt Johan). Ik froeg at ik hur man ‘s liene mocht om in myn plak ‘n lezing of optreden te geven. ‘Meist it freegje, al

wit ik net at der in soad sinnichs útkomt,’ saai se. ‘Dat is gyn beswaar,’ saai ik, ‘dat komt d’r bij mij ok niet faak út.’

Op de boat werom sat, fansels, Nyk. Klokslag 17.00 uur fiste hij twee benanen út de tas. Ik kreeg d’r ok een. ‘As it efkes kin, yt ik om 11.00 en om 17.00 oere in banaan,’ saai hij. ‘n Uur foor lunch- en aveneten? ‘Krekt wat langer, ik yt it leafst om 12.20 en om 18.20 oere.’

Nyk waar met de bus kommen en kon dus met mij weromrije na Luwt. ‘t Is ‘n goeie lifter: foorkommend, dankber maar aigen. Wij hadden ‘t over kristlike Wâldpunkers, mezyk en ôns deelde foorliefde foor wat stoke en ontregele in ‘n praatsy, fooral bij mînsen die’t je foor ‘t eerst moete.

Hij wou nag ‘n fette hap foordat hij na de útraiking fan de sulverne Anjer an Hylke Speerstra sou. Syn keuze waar op de petattint op ‘t stasjon fâlen. ‘t Klokky gâf 18.03 uur an doe’t ik der foorreed. ‘Bist wat te betiid,’ saai ik. ‘Eetst at ‘t even kin om twintig over ses, niet?’

‘Dat kloppet, mar se moatte it noch klearmeitsje, no? Komt presys út, tink!’