Oudebildtzijl, 20 maart 2024
'Toe maaarrrr! Goed zo!' Jan uit Oudebildtzijl is met husky Blue in Kuinderbos voor laatste wedstrijd van het seizoen |
Ook zonder sneeuw sloven poolhonden zich graag uit. Nog één keer denderden de leden van sledehondenclub DASSC dit seizoen door het bos. "Toe maaarrrr! Goed zo!" Tekst Rixt Oenema Wie de leden van de Nederlandse sledehondenclub (DASSC: Dutch Allround Sleddog Sports Club) zoekt, duikt de dichte Kuinderbossen bij Bant in en gaat met gespitste oren af op het huilen, piepen en blaffen dat opstijgt tussen de naaldbomen. Al van verre zijn de sledehonden te horen. Honderden Siberische husky’s, eskimohonden, Alaska-malamutes, Groenlandse honden en Russische samojeden zijn bijeengebracht op de natuurcamping aan bos en waterplas. Het is half maart. De pakweg honderd baasjes hebben hier hun kamp opgeslagen voor het laatste wedstrijdweekend van dit seizoen: boven de 15 graden racen poolhonden niet. Blue blaft Blue is bijna niet te houden. ‘Stil. Klaar.’ Jan Beimers (45) uit Oudebildtzijl probeert zijn husky – aan een lijn achter de kampeerbus – sussend tot rust te manen. Maar Blue blijft uitgelaten opspringen, blaffen en kopjeduikelen. De baas, kalm: "Hij weet dat-ie zo mag." Jan Beimers trekt zijn hesje met nummer 28 aan en klikt Blue aan een lijn met schokdempertje voor zijn step. Deelnemers in zijn categorie (één hond plus menner op step) starten zo om de minuut om een uitgezette trail van 6 kilometer door het bos zo snel mogelijk af te leggen. Met de commando’s ‘links’ en ‘rechts’ stuurt hij Blue om de greppels en scherp door de bochten, hij stept mee waar-ie kan. Hij doet vandaag niet mee om de prijzen. Beimers heeft zich in 2021 aangesloten bij de DASSC; zo lang draait hij nog niet mee in het wedstrijdcircuit. "Ik ben voor spek en bonen begonnen bij de club. Je moet eerst heel wat trainen voordat je echt kunt meedoen. Ik ben al blij als we een mooi weekend hebben. Het is een hartstikke leuke vereniging; net een grote, gezellige familie." Nieuwe DASSC’ers krijgen een aanlooptijd voordat ze volwaardig lid van de club zijn. Nieuwkomers blijven aspiranten totdat de theoretische en praktische kennis van sledehondensport aantoonbaar van een ‘zeker niveau’ is. Meedoen aan cursusdagen en het opleidingsweekend zijn belangrijk om alles te leren over discipline, omgang met de dieren, wedstrijdregels en voeding. De honden mogen trouwens ook niet zomaar aan de bak. De Nederlandse dierenwet verbiedt het inzetten van honden als trekdier. Dat verbod geldt niet voor poolhonden met een stamboom. Voor deze oeroude rassen – met een oorsprong als lastdier – is een ontheffing te krijgen waardoor ze hier door het Kuinderbos kunnen racen. Een klik Hoe een Bildtse timmerman in de sledehondensport belandt? Via Facebook. Beimers wilde graag een hond en kon deze advertentie niet weerstaan. Blue hád iets... Dat bleek in elk geval een moeilijke jeugd te zijn: hij is al de vierde eigenaar van de husky met het complexe karakter. "Dat is eigenlijk niet goed, hè. Ik heb ’m gekregen toen hij anderhalf jaar oud was. Soms zie ik de onzekerheid weer even. Blue heeft een ‘rugtasje’, maar we accepteren elkaar. We hebben een klik."
| Als deze honden met hun lichtblauwe ogen de tuigjes zien, gaan ze al uit hun dak. Sledehonden vinden het geweldig als ze aan het werk mogen, of dat in de sneeuw van het poolgebied is of hier in het bos op de voormalige bodem van de Zuiderzee. Beimers grijnst: "Vorig jaar ben ik voor het eerst op stepcursus geweest in Zweden. Geweldig! Toen ben ik echt besmet met het virus." Groeiend In Nederland zijn ongeveer tweehonderd sledehondenteams actief. De DASSC is de jongste, maar snel groeiende vereniging en telt op dit moment honderd leden. De mushers (menners) trainen hun honden voor karren of steps om ze conditie en kracht op te laten bouwen. De teams doen ’s winters vaak mee aan sleewedstrijden of toertochten door heel Europa. Tijdens dit tweedaagse evenement in het Kuinderbos treden bijna zeventig teams aan in verschillende klassen, variërend van één hond voor de step of fiets tot een span van acht poolhonden voor een kar (9 kilometer) en een distance -race van 21 kilometer. Beimers’ andere husky Yuki, een dame op leeftijd, mag zich ook nog uitleven in de categorie happy dog . "Ze is al elf jaar. Hier gaat het niet meer om snelheid en prijzen. Dit is alleen voor de lol." Het is maar goed dat Beimers zzp’er is en zijn eigen dagen kan indelen, want de honden knagen heel wat van zijn tijd op. Hij vindt het prachtig. "Ik ben er altijd mee bezig." Doordeweeks uitlaten van de husky’s gaat aan de fiets, heen en weer over de dijk langs de kust. In het weekend hoeft hij alleen maar "naar de auto" te roepen en dan weten Blue en Yuki genoeg. Het roedeltje gaat dan trainen in Oranjewoud. "Mooi vroeg, zodat het rustig is en we niet te veel andere mensen tegenkomen." Tweede! "Toe maaarrrr! Goed zo!" Een kwartier later racet Beimers op de step achter Blue aan, hotsebotsend door de kuilen in de zachte, natte bosgrond. De hond hijgt, ploegt, sleurt voort, aangemoedigd door zijn baas. "En doorrr!" Ze nemen het op tegen acht andere teams en finishen verrassend als tweede. Opgetogen: "Dat is boven verwachting. Blue had de gang er flink in vanaf de start, zakte later wat in, maar kreeg de spirit terug toen we een ander team inhaalden. Het scheelde maar dertig seconden met de nummer één. Blue en ik kunnen heel goed samenwerken. Hij doet het toch maar allemaal voor je." Bestuur en leden van de DASSC trekken goed met elkaar op. Na dit slotevenement volgen nog een ledenvergadering en een cursus om bij de tijd te blijven. "Op zo’n weekend doet iedereen wat-ie kan. Ik was hier ook al eerder om de boel op te bouwen en trails uit te zetten. Na de tijd ruimen we alles met elkaar op."
Ha, ook zo’n klusje: gaten dichten. Poolhonden zijn graafgrage dieren. In hun eigen kuilen liggen ze met de tong uit de bek te wachten tot ze weer mogen. Hij heeft al een kar gekocht én twee huskypups, Ezra en Evita. Jan Beimers heeft ambities: van de step naar een vierspan voor de kar. "Dat is voor volgend seizoen. Beginnen we weer opnieuw met trainen en gaan we met een groep naar Zweden. Je zou de honden eens moeten zien in de sneeuw: dan gaan ze helemáál los..." Bron: Leeuwarder Courant |