Op een dag wil Taeke Triemstra (37) leider zijn in het kaatsklassement aller tijden. Door de corona- crisis is dat doel zo goed als zeker pas in 2022 te bereiken. "Ik wol de bęste węze.”
ANNE ROEL VAN DER MEER
Ergens in de jaren negentig reed de familie Triemstra een keer in de gezins-Golf van Sint Jacobiparochie naar Zuid-Frankrijk. Heit Reinder en mem Fré voorin, de broers Taeke, Joeke Jan en Bauke op de achterbank.
Op maandagochtend vertrokken ze. Na vier nachten pakten ze de boel in. Op vrijdagavond waren ze weer thuis. Het was hartstikke leuk geweest, maar er stond een kaatsweekend voor de deur. Kwestie van prioriteiten stellen. "1400 kilometer hinne en wer foar in midwike Súd-Frankryk, dat wie hiel wat”, vertelt Taeke Triemstra.
Langer van huis zijn kon absoluut niet. "Myn heit hie en hat ien grutte fakânsje en dat is it keatsseizoen. Hy komt alle wykeinen te sjen. Hy drinkt in bierke en yt in gehakbal of in fiskje. Makkest him mei in lang skoft yn it bűtenlân net bliid. Hy wol echt net fuort. Boppedat, as wantemakker sit it him dan achter. Hy kin yn de tiid dat er fuort węze soe ek in pear moffen meitsje. Yn syn hokje. Mei in muzykje oan.”
Taeke Triemstra lijkt wat dat betreft op zijn vader. Nog nooit is hij voor een vakantie twee weken weggeweest. Het blijft vaak bij midweekjes. Hij was in september een keer een dag of acht met zijn gezin op Mallorca en bracht in de winter eenmaal een winterweek door in de Belgische Ardennen. Ze gingen een dag skiën. Best aardig. "Mar ik hoech net fuort. Ik fyn it hjir hearlik.”
Het geluk is dichtbij, zegt Triemstra. De Bilkert vindt het in huis, bij zijn partner Gerdien en drie dochters Lieke (10), Aniek (7) en Jinthe (bijna 9 maanden). Hij laat een filmpje zien op zijn telefoon. Lieke was laatst te zien in het programma fan Omrop Fryslân, springend op een trampoline in de achtertuin, om te tonen wat kinderen zoal doen in tijden van corona. "Moai net?”
Hij vindt geluk ook in zijn werk als hoofd planning en organisatie bij koekjesfabriek Hellema in Hallum, en normaal gesproken van begin mei tot ergens in september op de kaatsvelden. Wat dat laatste betreft: hij heeft een voorkeur voor partijen buiten de ‘traditionele kaatshoek’.
"Damwâld of Broeksterwâld fyn ik moai, Dokkum ek. Dan stap ik moarns yn de auto, sykje ik de geheime sender mei Hollânsktalige muzyk op en fielt it as gean ik lekker te toeren. En nei in moaie dei stap ik as it kin mei in krânske yn de kofferbak wer yn de auto. Dan helje ik op de weromreis eefkes pizza of ryd ik nei de shoarmaboer yn Sint Anne. Dat soarte dagen fyn ik echt prachtich. Dęr genietsje ik fan.”
Dit seizoen, dat voor Triemstra morgen in Weidum zou zijn begonnen, is alles anders. Tot 20 juni wordt er door de hoofdklassers sowieso niet gekaatst. Misschien komt er nog een heel bijzondere PC, op 30 september. Tot 1 september zijn evenementen verboden.
De KNKB hoopt dat er in de zomer nog ‘kale’ wedstrijden mogelijk zijn, zonder vergunningsplichtige merke en feesttent. Een aantal partijen zal net als de PC mogelijk worden verschoven naar de herfstmaand.
"It soe moai węze as wy noch in pear kear keatse kinne”, zegt Triemstra. "Mei publyk dat rekken hâldt mei de oardelmeterregel. Wy wachtsje it ôf. Ik baal fansels fan de moannen dy’t we misse, mar ik meitsje my der fierder net drok om. Dęr ha’k niks oan.”
De sportieve schade is best groot. Zeker voor Taeke Triemstra, met 790 punten de nummer drie in het kaatsklassement aller tijden. Hij was van plan om de komende maanden nog veel dichter naar koploper Piet Jetze Faber (885) en nummer twee Hotze Schuil (876) te kruipen.
En dan had hij, mits hij dit seizoen rond de 50 punten zou pakken, in 2021 de koppositie kunnen overnemen. Dat fraaie scenario, het script zoals hij het voor zichzelf had bedacht, kan door de omstandigheden bijna zeker de prullenbak in.
Gezien de statistieken die de voorinse kan overleggen na twintig jaar kaatsen op het hoogste niveau, was 50 punten halen alleszins een realistisch streven. Alleen 2014, toen hij kampte met een uiterst vervelende en hardnekkige schouderblessure, was een waardeloos jaar. Toen twijfelde Triemstra wel eens of hij ooit weer pijnvrij zou kunnen sporten. "No hoopje ik foar dit jier noch op 25 oant 30 punten”, zegt de voorinse.
Op zijn achttiende wist Triemstra al dat hij zeker tot zijn 35ste wilde kaatsen. "Ast sa jong bist, is 35 âld.” Hij zag hoe getalenteerde generatiegenoten al stopten toen ze rond de 30 waren, in de kracht van hun leven. Zonde, dacht hij dan. Daniël Iseger, de maat met wie hij zoveel successen beleefde, hield er in 2016 officieel mee op. "By Daniël ha’k wolris it gefoel dat hy der spyt fan hân hat. Hy hat yn de jierren dęrnei bęst noch faak as ynfaller meidien.”
Inmiddels is Triemstra 37. "De tiid stiet foar my fansels net stil.” Maar aan stoppen denkt hij allerminst. Hij is in 2021 nog hoofdklassekaatser, en een jaar later als het goed is nog steeds. Hij moet er niet aan denken om Piet Jetze Faber in het klassement tot op een punt of 20 te naderen en dan af te zwaaien. Onmogelijk.
"Ik wol de bęste węze”, zegt Triemstra zonder omhaal van woorden. "Dat sit yn my. As in doel helber is, dan doch ik der alles oan om it te berikken. Alteast, sa lang as it yn myn macht leit.”
Mocht hij zich ooit daadwerkelijk kronen tot de nieuwe klassementsleider, dan wil hij niet slechts een paar punten meer hebben dan Faber. Nee, dan wil hij ook een duidelijke voorsprong.
"Dan gean ik noch wat langer troch. In envelopke en in krâns winne is altyd wol moai.” Sterker, af en toe heeft hij het magische getal 1000 in zijn hoofd. "Dat soe echt ultym węze. Mar as ik dat helje wol, moat ik seker oant myn 42ste keatse. Mar dat kin eins net. Dan komt Gerdien yn byld fansels… Sy wol sels trouwens net de persoan węze dy’t tsjin my seit dat ik ophâlde moat. Sy wit hoe belangryk it keatsen foar my is en fynt it sels ek moai.”
Nog een paar jaar doorgaan kan alleen als hij het door hem gewenste niveau haalt. "Oars hâld ik de eare oan mysels. En oars sizze myn maten wol dat it net mear kin. Mar earlik is earlik: yn myn keatsen sit net in soad ferfal de lęste jierren, fan in ‘dalende lijn’ is gjin sprake. Ik slaan noch hieltyd in soad boppe en lit net folle sitte.”
Ik baal fansels, mar ik meitsje my der fierder net drok om |
Hij is rustiger geworden, stelt Triemstra. "Mylder ek yn de rjochting fan tsjinstanners. Gemien węze heart der soms by op it fjild. Mar as ik stoisynsk bin, bin ik op myn bęst. Yn mentaal opsicht bin ik as tritiger allinnich mar sterker wurden. Ik lit my net sa gau mear gek meitsje.”
Uiteraard moet, wil hij het nog een aantal jaren volhouden, zijn lichaam de belasting aankunnen. Triemstra heeft de ziekte van Bechterew en neemt dagelijks behalve een diclofenac en een maagbeschermer twee reumaremmers. Die medicatie helpt. Hij is soms wat stijf in de onderrug, maar dat is het dan ook.
Bovendien zorgen nieuwe trainers ervoor dat zijn lijf nog wel even hoofdklassewaardig functioneert. Wim Sikma, gespecialiseerd in schaatsen en wielrennen en tot dit jaar totaal onbekend met de regels van het kaatsen, draagt er met zijn schema’s aan bij dat Triemstra en zijn maten Tjisse Steenstra en Gert-Anne van der Bos hartstikke fit, lenig en sterk zijn.
Maurice Brenkman is er voor de coaching en het teamgevoel. "Ik hoech net in trainer as coach dy’t my fertelt hoe’k in bal slaan moat. Dat wit ik allegear wol.” Tot nu toe hebben Triemstra, Steenstra en Van der Bos steeds individueel getraind, zich houdend aan de regels van het RIVM. Zodra ze groen licht krijgen, gaan ze weer als team aan de slag.
